Kartal escort soğuk rüzgârı, denizden gelen tuz kokusunu sokak aralarına taşıyordu. Yağmur ince ince yağıyor, sokak lambalarının ışığı su birikintilerinde olgun titriyordu. Ece, omzundaki ince ceketi sıkıca kapattı. Elleri üşümüş, yüzü rüzgârla solmuştu.
Her gece aynı sokaklardan geçiyor, aynı sessizlikte kayboluyordu.
Yirmi yaşındaydı. Ama yüzündeki yorgunluk, yaşını çoktan geçmiş gibiydi. Kartal escort arka mahallelerinden birinde, rutubetli bir evde annesiyle büyümüştü. Babası, o küçükken evi terk etmişti. Annesi ise temizlik işlerinde çalışarak onu büyütmüştü. Fakat birkaç yıl önce hastalanınca Ece için hayat bir anda karardı.
Kira, ilaç, yiyecek derken borçlar çoğaldı. Ece önce kafede çalıştı, sonra markette kasaya geçti. Ama maaşı hiçbir zaman yetmedi.
Bir gece, çaresizlikle otururken yanına bir kadın geldi. “Bazı yollar karanlıktır kızım,” dedi kadın, “ama bazen o karanlıkta yaşamak zorunda kalırsın.”
O söz, Ece’nin aklından hiç çıkmadı. Günlerce direndi, ama sonunda bir gece, mecburen sokaklara çıktı.
O günden sonra Kartal vip escort geceleri onun evi oldu. Kaldırım taşları ayak seslerini ezberledi. İnsanların acıyan, bazen de küçümseyen seksi bakışlarına aldırmamayı öğrendi.
Ama her sabah eve dönerken aynaya baktığında, gözlerinde kaybolmuş bir genç kız görürdü.
Her sabah kendine sessizce fısıldardı: “Bu ben değilim…”
Bir gün, sabahın erken kondom saatlerinde sahile indi. Deniz griydi, dalgalar kıyıya usulca vuruyordu. Bankta oturmuş martılara simit atan yaşlı bir adam gördü. Adam, Ece’ye dönüp “Kızım, deniz bazen kirli görünür,” dedi. “Ama içinde hâlâ yaşam vardır. İnsan da öyle.”
O söz, Ece’nin içinde bir kıvılcım yaktı.
Ertesi sabah, Kartal escort Kadın Dayanışma Merkezi’nin kapısına gitti. Kapının önünde uzun süre durdu, elleri titriyordu. Sonra derin bir nefes alıp içeri girdi. Kadınlar onu yargılamadı; dinlediler, sarıldılar. Ece, dikiş kursuna yazıldı, temizlik işine girdi.
Bir yanıt yazın