Kucaktan İnmeyen Ateşli Şile Escort Deniz

Şile escort sabahları her zaman serin olurdu. Deniz, kıyıya usulca vurur, martılar boş sokakların üzerine geniş çemberler çizerek uçardı. Ama o sabah, Elif için doğanın o huzurlu görüntüsü yalnızca dışarıdaydı; içi ise karmaşayla Seksi doluydu. Yirmi iki yaşındaki genç kadın, kaldığı küçük odanın tahta penceresini aralayıp dışarı bakarken, hayatta biriken yüklerinin artık ne kadar ağırlaştığını düşünüyordu.

Elif, İstanbul’un kenar mahallelerinde zorluklar içinde büyümüş, hayatın ona sunduğu seçeneklerin çoğunun aslında seçenek bile olmadığını genç yaşta anlamıştı. Ailesiyle geçinemediği için daha on sekizindeyken evden ayrılmış. Kimse onun geçmişini, mecburiyetlerini, hayatta kalmak için verdiği savaşları bilmiyordu. Şile escort sığınmasının nedeni ise kendine biraz nefes alanı bulma arzusuydu.

Kaldığı pansiyonun duvarları rutubet kokuyordu; ama Elif’in en çok içini acıtan şey bu koku değil, içine sıkıştığı hayatın çıkışsızlığıydı. Yine de her sabah kalktığında kendine sessizce bir söz verirdi: “Bir gün buradan çıkacaksın.” Bu söz, onun karanlıktaki tek ışığıydı.

Bir akşamüstü sahile indiğinde götten rüzgâr saçlarını yüzüne savurmuş, dalgalar da kıyıya öfkeyle çarpıyordu. Elif denizi izlerken kendi içindeki fırtınayı da görüyordu sanki. Yorulmuştu… Hem bedenen hem ruhen. Ama henüz kırılmamış bir tarafı vardı; umut denen ince çizgi hâlâ kopmamıştı.

Ana Severim

Tam o dönemde, Şile seksi escort yaşayan yaşlı bir kadınla tanıştı: Nermin Hanım. Bir sahil kafesinde çalıştırdığı küçük bir tezgâhı vardı. Elif’i gözlemlemiş, onun sessiz direncini fark etmişti. Bir gün yanına gelip, “İstersen burada bana yardım edebilirsin,” demişti.

Elif başta çekinse de kabul etti. İlk gün çok zorlandı. İnsanların bakışlarından korkuyordu, geçmişinin ona yapışıp kalmasından, bir şekilde yeniden yargılanmaktan… Ama Nermin Hanım ona hep cesaret verdi. “Herkesin hikâyesi vardır kızım,” derdi. “Önemli olan nerede olduğun değil, nereye gitmek istediğindir.”

Aylar geçtikçe Elif’in hayatı sert seven küçük adımlarla değişti. Düzenli çalışmak ona hem özgüven hem huzur kazandırmıştı. Artık geceleri sokaklarda değil, güvenli bir yerde uyuyordu. Zamanla insanların ona güvenmesi, onun da kendisine güvenmesine yardımcı oldu.

Yorumlar

Bir yanıt yazın

E-posta adresiniz yayınlanmayacak. Gerekli alanlar * ile işaretlenmişlerdir